Auga potable a través de servizos enerxéticamente sostibles

Un proxecto trata de explotar a enerxía xerada no bombeo da traída de auga

A preocupación pola eficiencia enerxética e por optimizar o custe dos servizos públicos debe estar vinculada ó sostemento do medio ambiente. Longo é o camiño emprendido por enxeñeiros, xestores e prestadores de servizos na procura dun sistema que reúna estas tres características. Un paso máis sería conseguir xerar un beneficio que compense o invertido no sistema. Con este obxectivo está a desenvolverse un proxecto na Axencia Provincial da Enerxía, dependente da Deputación de Lugo, ao que se veñen de adherir 24 concellos, atentos a novas fórmulas de xestión do gasto enerxético coas que poder optimizar ata o último euro nos servizos á cidadanía.

UN PEQUENO “SALTO” QUE RECUPERA A ENERXÍA EMPREGADA NO BOMBEO

O abastecemento de auga potable require investimentos importantes e actuacións nas que os Concellos poden verse superados nas súas posibilidades económicas. Unha vez rematada a infraestrutura necesaria, o propio funcionamento do sistema de bombeo que fai posible levar a auga dende o leito orixinal ata as billas dos fogares require un custe enerxético que varía tendo en conta a potencia das turbinas. O bombeo en sí produce unha elevación da cota de auga e xera un “salto”, similar (a escala) ó buscado nos grandes embalses hidroeléctricos. A recuperación da forza eléctrica xerada neste bombeo pode revertir en enerxía recuperada, e incluso traducible a un canon económico co que os Concellos, xestores do sistema de abastecemento, poderían compensar ou incluso recuperar o gastado na factura eléctrica polo funcionamento do sistema de abastecemento. Isto é o que se deu en chamar “aproveitamento da enerxía renovable residual”: unha solución limpa, que recupera a enerxía liberada no proceso e que doutro xeito se perdería. Por outra parte, unha das vantaxes deste proxecto de aproveitamento enerxético é o nulo impacto sobre o medio ambiente. As tan discutidas centrais hidroeléctricas supuxeron un cambio radical na paisaxe, na flora e na fauna do entorno no que se emprazaron e incluso, en moitos casos, provocaron un desprazamento de núcleos poboacionais e dos recursos económicos dos seus habitantes.

SEN INVESTIMENTOS NEN OBRAS

Cando se explicou o proxecto ós Concellos interesados, un dos datos máis a ter en conta foi o custe cero que para as arcas municipais suporía levar adiante este proxecto. Non hai obras que emprender; tan só analizar as particularidades técnicas de cada salto (cota que alcanza o bombeo, máximo caudal e horas de funcionamento anual, diámetro e lonxitude da conducción ó primeiro depósito regulador, e cota á que se sitúa o primeiro depósito).

BENEFICIO PARA AS ARCAS MUNICIPAIS

Aínda que se está a elaborar o prego de contratacións das actuacións para analizar as posibilidades de cada un dos saltos, os Concellos amósanse favorables a levar adiante este tipo de proxectos. No sur de Lugo, van desenvolver esta iniciativa Quiroga, Ribas do Sil, Monforte de Lemos, Láncara, Portomarín, O Incio e Sober. Neste último municipio teñen xa experiencia en participar en proxectos vinculados ó aforro enerxético. Luis Fernández Guitián, o alcalde de Sober, estima que “calquer iniciativa supramunicipal que sirva para aforrar e non supoña un custe para o Concello, é algo moi positivo”. O rexedor soberino considera que este “proxecto novidoso” debe ser tido en conta, xa que “por pouco que sexa o beneficio económico para o Concello xerado desta maneira, ou tan sequera polo que se deixa de gastar en canto a aproveitar esa enerxía agora perdida, sempre é bo”. Nos mananciais de Bolmente, os máis antigos que abasteceron a municipalidade, non teñen bombeo, xa que a auga avanza polo seu peso. En Vilaastrille o salto aínda sería pequeno, pero podería resultar “interesante” para este aproveitamento o bombeo que dende o río Cabe se fai en Canabal, cun salto significativo que podería compensar o custe da maquinaria precisa para o abastecemento. A posibilidade de que os Concellos obtivesen un canon pola enerxía producida deste xeito abriría unha expectativa para facer máis sostibles os servizos municipais, e máis racionais os usos dos recursos da natureza.