Este colectivo considera que a falta dunha residencia de maiores «é a carencia máis grave que padece a día de hoxe o municipio de O Saviñao»

• A finais do mes pasado, os responsables da Asociación Veciñal de O Saviñao enviaron un escrito á Deputación de Lugo solicitando información sobre a proxectada Residencia de Maiores de Escairón.

PROXECTO SÓ PENDENTE DE EXECUCIÓN

Na súa comunicación, este colectivo veciñal lembraba que o Pleno provincial aprobara en febreiro de 2011 a construcción deste complexo a través do hoxe extincto SUPLUSA. Asimesmo, o ente provincial procedera á compra do solar correspondiente en maio dese mesmo ano, por un importe de 230.000 euros, anticipándolle ao Concello de O Saviñao a inversión que este debería aboar entre catro e seis anos. A Asociación Veciñal tamén fai referencia no seu escrito á existencia dun convenio asinado entre ámbalas dúas administracións para dar inicio ás obras.

PIDEN ACLARACIÓNS AO NOVO GOBERNO SOBRE A CONSTRUCIÓN DAS RESIDENCIAS PROXECTADAS

O escrito da Asociación Veciñal de O Saviñao pide áárea da Deputación responsable de executar esta inversión «aclaracións acerca das intencións de aplicar o acordo plenario e continuar co proceso de construción das residencias aprobadas», sobre todo tendo en conta que «a data de hoxe non se iniciou o procedemento, e se produciron cambios nos órganos de goberno da Deputación».

O SAVIÑAO, ÚNICO CONCELLO DA COMARCA SEN ESTE SERVIZO

Dende a Asociación Veciñal de O Saviñao lembran a importancia que esta residencia ten para «o único concello da Comarca de Lemos que non conta con ningún servizo público de atención aos maiores, e que con un censo de 4.110 veciños ten máis que xustificada a súa existencia». Este colectivo veciñal denuncia que, mentres non se leve adiante este proxecto, «os nosos maiores deben andar buscando polos concellos próximos, e polos non tan próximos, un oco onde poder pasar o resto da súa vida». Lamentan que esta solución conleve para os maiores de O Saviñao «un desarraigo do lugar onde naceron e viviron», ademais de supoñer un «illamento polas dificultades de adaptación aos novos espazos e a xentes descoñecidas», algo que «non deberían sufrir a estas alturas da súa vida».•